معرفی BLAZOR تکنولوژی جدید برنامه نویسی
شروع کار با BLAZOR در ابتدا می تواند بسیار سخت و آزار دهنده باشد. از این جهت که با ساختاری کاملا جدید که به هیچیک از محصولات مایکروسافت شباهتی ندارد مواجه می شویم. ساختاری سه بخشی (Client , Server , Shared) که Error Handler آن دارای پیچیدگی های خاص خود در بخش Client است و معمولا به جای نمایش ارور مانند سایر محصولات قبلی ، صفحه به نحو بدی Stop می شود و نوار زرد رنگ Error در پایین صفحه نمایش داده می شود و پیغامهای سردرگم کننده ای به همراه مسیر های فایلهای js به کاربر نمایش داده می شود.
در صورتی که کاربران قادر به طراحی Error Handler نباشند این پیغامهای سردرگم کننده در ایتدا می تواند باعث سردرگمی کاربران شده و این ذهنیت برای آنان تداعی شود که Blazor محصول جالبی برای تولید نرم افزارهیا تحت وب و آنلاین نیست و خیلی سریع به سراغ تکنولوژی های قدیمی تر بروند. در صورتی که اشتباه کاربران همینجاست. مایکروسافت BLAZOR را بسیار قدرتمند طراحی کرده و با کمی حوصله و دقت می توان نرم افزارهای آنلاین بسیار کاربردی به صورت SPA (Single Page Application) طراحی و پیاده سازی نمود.
هدف اصلی Blazor ایجاد پروژ های تک صفحه ای یا Single Page Application می باشد. البته در باطن ، پروژه می تواند دارای صفحات و کامپوننت های زیادی باشد. ولی در ظاهر به علت Referesh نشدن صفحات و لود Content در صفحات این توهم در کاربر ایجاد می شود که محتوای صفحه بدون ریفرش شدن دوباره لود شده است.
در سپتامبر 2019 نسخه Server Side بلیزور به همراه Core 3.0 توسط مایکروسافت ارائه شد و در ماه مه سال 2020 یعنی حدود یکسال بعد هم نسخه ای که گزینه Blazor Client Side را شامل می شد و به آن Blazor Web Assembly هم گفته میشود به همراه Core 5.0 ارائه گردید. فقط یک نکته را در انتها یادآور می شوم. آینده در دستان Blazor است. با پیشرفت سریع این تکنولوژی و نسخه هایی که به صورت مداوم در حال منتشر شدن است به این نتیجه می رسیم که شرکت مایکروسافت سرمایه گذاری عجیبی بر روی این تکنولوژی نموده است.